مولوی سیدحسن شاه متوفی در 1285 هجری قمری شاعری است و برای دیدن شرح حال وی رجوع شود به ’فرهنگ سخنوران’ دکتر خیامپور و ’شمع انجمن’ امیرالملک سیدمحمد صدیق حسن خان بهادر و ’روز روشن’ محمد مظفر حسین متخلص به صبا
مولوی سیدحسن شاه متوفی در 1285 هجری قمری شاعری است و برای دیدن شرح حال وی رجوع شود به ’فرهنگ سخنوران’ دکتر خیامپور و ’شمع انجمن’ امیرالملک سیدمحمد صدیق حسن خان بهادر و ’روز روشن’ محمد مظفر حسین متخلص به صبا
نوراﷲ (خواجه...) کشمیری. از پارسی گویان هند است. این ابیات را مؤلف صبح گلشن از او آورده است: به بوی زلف یار ای دل به دنبال صبا رفتی به رنگ نکهت گل در هوایش تا کجا رفتی. رخ تست آتش طور و ید بیضا بود دستت مسلم دعوئی خوبی همه اعجاز می آئی. رجوع به فرهنگ سخنوران ص 642 و صبح گلشن ص 584 و قاموس الاعلام ج 6 شود
نوراﷲ (خواجه...) کشمیری. از پارسی گویان هند است. این ابیات را مؤلف صبح گلشن از او آورده است: به بوی زلف یار ای دل به دنبال صبا رفتی به رنگ نکهت گل در هوایش تا کجا رفتی. رخ تست آتش طور و ید بیضا بود دستت مسلم دعوئی خوبی همه اعجاز می آئی. رجوع به فرهنگ سخنوران ص 642 و صبح گلشن ص 584 و قاموس الاعلام ج 6 شود
از شعرای فارسی ساکن هند است که صاحب تذکرۀصبح گلشن درباره وی چنین آرد: ’محمد طیب کشمیری طیب انفاسش رافع افسرده طبعی و دلگیری است، او راست: فضای آسمان بیتابی دل برنمی تابد به محشر کشتۀ ناز ترا جوش تپیدنها’
از شعرای فارسی ساکن هند است که صاحب تذکرۀصبح گلشن درباره وی چنین آرد: ’محمد طیب کشمیری طیب انفاسش رافع افسرده طبعی و دلگیری است، او راست: فضای آسمان بیتابی دل برنمی تابد به محشر کشتۀ ناز ترا جوش تپیدنها’